Η Ιστορία του κουταλιού παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον .
Κουτάλια έχουν χρησιμοποιηθεί ως σκεύη φαγητού από την παλαιολιθική εποχή. Είναι πολύ πιθανό ότι οι προϊστορικοί άνθρωποι να χρησιμοποιούσαν κελύφη ή τα ροκανίδια ξύλου ως κουτάλια. Στην πραγματικότητα, τόσο οι ελληνικές και λατινικές λέξεις για το κουτάλι που προέρχεται από κοχλία, δηλαδή ένα ελικοειδές κέλυφος σαλιγκαριού.
Αυτό υποδηλώνει ότι ήταν όστρακα που χρησιμοποιούνται συνήθως ως κουτάλια στη Νότια Ευρώπη. Εκτός από τα κοχύλια και το ξύλο, κουτάλια έγιναν επίσης από μέταλλα (όπως χρυσό, ασήμι, και κασσίτερος), ελεφαντόδοντο, κόκαλο, κέρατο, κεραμικά, πορσελάνες και κρυστάλλινα. Τα κουτάλια παραπάνω αποτελούνται από μια ποικιλία υλικών.
Στο 1ο μ.Χ. αιώνα, οι Ρωμαίοι σχεδίασαν δύο τύπους κουταλιών, την ίδια κοψιά με τα κουτάλια κάτω, που είχε τελικά μεγάλη επιρροή. Το πρώτο, σαν γλώσσα, χρησιμοποιήθηκε για σούπες και μαλακές τροφές. Είχε ένα μυτερό ωοειδές σχήμα μπολ και μια λαβή που απολήγει σε διακοσμητική παράσταση. Το δεύτερο ύφος του κουταλιού ήταν ένα μικρό κουτάλι με ένα στρογγυλό σε σχήμα μπολ και ένα μυτερό,με λεπτή λαβή για να τρώνε τα όστρακα και τα αυγά. Τα πρώτα Αγγλικά κουτάλια πιθανά να διαμορφώθηκαν μετά από αυτούς τους δύο τύπους κουταλιών που οφείλεται στη ρωμαϊκή κατοχή της Βρετανίας από 43 έως 410 μ.χ.
Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, κουτάλια, γίνονταν συνήθως από ξύλο ή κέρατο. Στα δείπνα με βασιλικούς οικοδεσπότες χρησιμοποιούσαν συχνά κουτάλια από χρυσό,( με ” χρυσά κουτάλια” επίσης ετρωγαν και τρώνε ακόμη και σήμερα, …. κάποιες ελληνικές οικογένειες ονόματα δε λέμε) και άλλες πλούσιες οικογένειες είχαν γενικά ασημένια κουτάλια. Ωστόσο, από το 14ο περίπου αιώνα, κουτάλια από επικασσιτερωμένο σίδηρο, ορείχαλκο, κασσίτερο, και άλλα μέταλλα, όπως φαίνεται από τα κουτάλια κάτω, έγιναν κοινά. Η χρήση του κασσίτερου, ειδικά, έκανε τα κουτάλια πιο προσιτά για όλο τον πληθυσμό.
Στην Αρχαία Ελλάδα , τα κουτάλια διαχωρίζονταν σε κατηγορίες ανάλογα με τη χρήση τους. Για παράδειγμα, το κουτάλι για ανακάτεμα ονομάζονταν κύκηθρον ή κώταλις, το μεγάλο κουτάλι λεγόταν αρύταινα, ενώ το ξύλινο κουτάλι που το χρησιμοποιούσαν για την ανάδευση του φαγητού ονομαζόταν τρυηλίς.Τα πρώτα κουτάλια όμως που κατασκευάστηκαν ,είχαν κοντό χερούλι, το οποίο δυστυχώς είχε σαν αποτέλεσμα να χύνεται η σούπα. Ετσι, μετά από λίγο καιρό, δημιουργήθηκαν τα πρώτα κουτάλια με μακριά χερούλια, τα οποία διευκόλυναν στην κατανάλωση της σούπας από τα μπολ χωρίς την παραμικρή διαρροή.
